Nadciśnienie tętnicze u dzieci i młodzieży to coraz powszechniejszy kłopot. Wysokie ciśnienie zdiagnozowane u dzieci i nastolatków utrzymuje się również w dorosłym życiu i może wywołać szkodliwe powikłania. Które są podstawy i objawy nadciśnienia tętniczego u dzieci i młodzieży? Na czym polega leczenie? Nadciśnienie tętnicze u dzieci i młodzieży to także powszechniejszy kłopot. Wysokie ciśnienie zdiagnozowane u dzieci i nastolatków utrzymuje się i w okresie dorosłości. Wartości ciśnienia tętniczego, jakie pozwalają na poznanie nadciśnienia tętniczego u dzieci i nastolatków są mniejsze niż u osób dorosłych.
Nadciśnienie tętnicze u dzieci i młodzieży – podstawy
Nadciśnienie tętnicze u dzieci i młodzieży może być charakter pierwotny (samoistny, nie wiadomo, która jest jego podstawa), jednak zdecydowanie częściej niż w grup ludzi dorosłych występuje ponownie do innych choroby. Pośród wtórnych etiologii nadciśnienia tętniczego u dzieci i młodzieży dominują choroby miąższu i naczyń nerek. Pośród innych etiologii składa się także choroby tarczycy. Nadciśnienie samoistne częściej jest u dzieci obciążonych nadciśnieniem w grupie oraz u dzieci z otyłością lub otyłością. Wielkie znaczenie wydaje się być także wysokość ciśnienia tętniczego – im ważniejsza jest jego wartość, tym istotniejsze jest niebezpieczeństwo wtórnego charakteru nadciśnienia.
Nadciśnienie tętnicze u dzieci i młodzieży – leczenie
W odniesieniu do dzieci, i jak i dorosłych, nie winno się podejmować decyzji o podjęciu leczenia wyłącznie na podstawie wartości ciśnienia tętniczego. Należy wziąć również pod uwagę możliwe powikłania narządowe bądź ich brak i inne elementy niebezpieczeństwa oraz schorzenia, takie jak otyłość, choroby nerek i cukrzyca. U dzieci z pierwszym nadciśnieniem tętniczym leczenie winno w pierwszej kolejności obejmować eliminację elementów zagrożenia podwyższenia wartości BP (tj. nadwagi, nadmiernego spożycia soli, niewielkiej aktywności fizycznej). U dzieci z danym wtórnym nadciśnieniem tętniczym należy podjąć konkretne leczenie choroby podstawowej już po jej poznaniu. Stosowanie środków jest potrzebne u dzieci chorujących na nadciśnienie wtórne, u których funkcjonowanie przyczynowe nie jest możliwe lub okazało się nieskuteczne oraz u dzieci z nadciśnieniem pierwszym w przypadku nieskuteczności postępowania niefarmakolgicznego lub powikłań narządowych. U dzieci powinno się rozpoczynać leczenie od samego sposobu na nadciśnienie dawanego w małej liczby, żeby zapobiec gwałtownego spadku ciśnienia tętniczego. Jeśli ciśnienie nie zostanie dobrze obniżone po kilkorgu tygodniach, zwykle w czasie 4–8 tygodni, należy rozpocząć wykorzystywanie wielkiej liczby środka. Jeśli dziecko nie reaguje dobrze na funkcjonowanie lub pojawią się istotne działania niewłaściwe, sugeruje się zmianę środka przeciwnadciśnieniowego na środek innej grupy. U dzieci z schorzeniami nerek stosowanie jednego środka często nie wystarcza, zatem potrzebna jest wczesna kuracja skojarzona.
