Grzybice, czyli mikozy, to część chorób wywołanych przez grzyby chorobotwórcze. Grzybica może mieć rozmaite sygnały i dotyczyć innych organów i tkanek, jednak wszystkie wywołane są przez ten sam element – komórki grzybów. Niejednokrotnie występującym patogenem jest grzyb Candidia albicans, który powoduje kandydozę (drożdżycę) skóry, błon śluzowych, oraz organów wewnętrznych.
Grzybica – typy
Grzybice można podzielić na pierwsze i wtórne. Te pierwsze uczą się u ludzi zdrowych przed dolegliwością i wywołane są niejednokrotnie przez gatunki, takie jak: Histoplazma capsulatum (przypadłość decyduje się zatem histoplazmoza), Coccidioides immitis (kokcydioidomykoza), Cryptococcus neoformans (kryptokokoza). Grzybice wtórne, czyli takie jakie nakładaja się na przypadłość pierwszą – do których zaliczyć można aspergilozę (Aspergillus Spp.), kandydozę (Candida Spp. – grzyby candida) i zygomikozę (Zygomycetes) występują u ludzi, którzy z jednych powodów mają osłabiony system immunologiczny. Również można zidentyfikować grzybice egzogenne, czyli wywołane grzybami pochodzącymi ze środowiska zewnętrznego (np. gleba, zwierzęta), oraz grzybice endogenne, których etiologią są grzyby saprofityczne jamy ustnej lub przewodu pokarmowego. Saprofity żyją sobie spokojnie w systemie każdego z nas, trzymane w ryzach przez system immunologiczny, i w przypadku zachwiania się stabilności ustroju (spadek odporności organizmu) mnożą się bez opamiętania i mogą wywołać sygnały chorobowe. Odmienny podział grzybic to podział na grzybice powierzchowne – dotyczy skóry, błon śluzowych, paznokci – oraz grzybice głębokie, czyli takie w jakich zaatakowany są narządy wewnętrzne człowieka.
Grzybica – typy grzybów
Grzyby to organizmy tworzące odrębne królestwo obok królestwa roślin i zwierząt. Wykonane są z jednej komórki czy z grzybni, która jest skupiska rozgałęzionych nici zwanych strzępkami. W odróżnieniu od bakterii mają jądro, zatem należą do Eucaryota. Nie posiadają zwykle chlorofilu i tak jak zwierzęta są cudzożywne, zwykle saprofityczne – rozkładają martwą materię organiczną. Podobnie jak rośliny, mają ścianę komórkową. Jak widać, łączą w sobie cechy organizmów zwierzęcych i roślinnych. Źródłem zakażenia grzybicą są zakażone zwierzęta i ludzie, gleba oraz zainfekowane przedmioty. Pewne gatunki, np. Candida albicans, wchodzą w skład właściwej flory fizjologicznej człowieka, czyli należą do stałych „mieszkańców” organizmu, a atakują tylko w czasie spadku odporności organizmu. Niejednokrotnie dochodzi do zakażenia dermatofitami – Trichophyton, Microsporum, Epidermophyton- atakują skórę, paznokcie i włosy. Również grzyby drożdżopodobne (Candida albicans) mogą skutkować zmiany skórne (szczególnie w pachwinach) oraz zmiany na błonach śluzowych.
Leczenie grzybicy
Najpowszechniejsza formę grzybicy to grzybica stóp, jaką można leczyć z powodzeniem samemu w domu. Polecane sposoby na grzybicę stóp to: Steper i Scholl. Po zakończonej kuracji dobrze jest przestrzegać zasad czystości: nie korzystać z cudzych butów, ręczników i przyrządów, nie chodzić boso, nosić przewiewne obuwie. Grzybica paznokci może jednak nie musi przenieść się z grzybicy stóp. W takim wypadku należy zastosować sposoby na grzybicę paznokci bez recepty. Żeby pokonać grzybicę od środka warto zacząć od przewodu pokarmowego, ponieważ tylko tam natężenie grzybów jest najwyższe.
