Dowiedz się, kiedy powinnaś udać się do ginekologa

Właśnie zauważyłaś niepokojące ślady plamienia z pochwy, które nie pojawiło się planowo i nie oznacza początku kolejnego krwawienia miesięcznego? To naturalne, że czujesz niepokój. Weź jednak głęboki wdech i postaraj się zachować spokój. Nie zawsze jest to od razu sygnał poważnych nieprawidłowości w Twoim organizmie, czasem po prostu jest to jeden z elementów kobiecej fizjologii. Zasięgnij najpierw informacji, jakie są najczęstsze przyczyny plamień przed okresem. Jeśli masz któreś z nich, skieruj swoje kroki wprost do gabinetu ginekologicznego.

Plamienie to nieznaczna ilość wydzieliny z pochwy która zawiera krew. Barwa ta zmienia się w zależności od przyczyny i czasu jej powstania. Czasem przybiera kolor jasno- lub ciemnoczerwony, a czasem brązowy o bardzo charakterystycznym, rdzawym odcieniu.

Plamienia występują zarówno w środku cyklu, jak i przed okresem czy nawet przy końcu miesiączki. Wtedy zauważysz, że trwają one nieco dłużej. O każdym krwawieniu z pochwy możesz spokojnie poinformować swojego lekarza ginekologa. Wytłumaczy Ci on jego pochodzenie i szybko zaleci odpowiednie leczenie, jeśli zajdzie taka konieczność.

Zauważyłaś plamienie przed miesiączką?

Niejednokrotnie plamienia występują przed miesiączką, by zaraz zniknąć na kilka dni. Potem pojawia się już normalna miesiączka. Jeśli Twój cykl należy do regularnych, plamienia mogą wiązać się z niewydolnością ciałka żółtego. To skutkuje niewystarczającą ilością progesteronu wydzielanego przez organizm. Jest to hormon, który przygotowuje macicę na zagnieżdżenie się zarodka, a dalej odpowiada za prawidłowe utrzymanie ciąży.

Powinnaś bezwzględnie zgłosić takie plamienia ginekologowi. Specjalista zaordynuje odpowiednią terapię. Zwykle leczenie takich objawów obejmuje stymulowanie funkcji ciałka żółtego, stosuje się także odpowiednio dobraną suplementację progesteronu.

O czym świadczą plamienia w środku cyklu?

Skoro obliczyłaś, że jest to typowe plamienie okołoowulacyjne, czyli pojawiające się w okresie ok. 14-ego dnia cyklu. Nie musisz się obawiać, wynika ono tylko z niższego poziomu estrogenów w czasie jajeczkowania. Jest ono nieznaczne, choć bywa, że potrafi trwać aż przez 4 dni, jednak znika z momentem, kiedy progesteron odpowiednio się unormuje. Jeśli jednak Twój osobisty kalendarz menstruacyjny nie pozwala Ci tego incydentu powiązać z owulacją, powinnaś jak najszybciej udać się po poradę do ginekologa.

Zwłaszcza, gdy wydzieliny z pochwy są spore i obfite, a zaraz po nich następują wyjątkowo bolesne krwawienia miesiączkowe. Specjalista wykluczy podejrzenie mięśniaka macicy albo zapalenia przydatków. Powodem do szczególnego niepokoju jest sytuacja, gdy objawom towarzyszy jeszcze wysoka temperatura ciała i ból podbrzusza o charakterze skurczowym.

Plamienie zaraz po okresie i w środku cyklu może wskazywać też na inne schorzenia dróg rodnych, m.in. nadżerkę, a nawet być zwiastunem nowotworu.

Krwawienie po stosunku – kiedy jest naturalne, a kiedy to niepokojący alert?

Krwawienie z pochwy, które pojawia się przy pierwszym stosunku płciowym i wynika z przerwania błony dziewiczej, jest całkowicie normalne i prawidłowe. Niewielkie plamienia mogą też się przytrafić w późniejszym czasie współżycia płciowego. Dzieje się tak w przypadku, gdy bardzo delikatne ścianki pochwy są słabo nawilżone, co sprawia, że są bardzo podatne na otarcia oraz drobne ranki.

W innym przypadku krew po odbytym stosunku płciowym to poważny symptom wielu zaburzeń. Powinno Cię skłonić do niezwłocznej wizyty u ginekologa, ponieważ może sygnalizować m.in. stan zapalny narządów rodnych lub nadżerkę, a także może się wiązać z obecnością polipów szyjki macicy, a nawet chlamydiozę czy zmiany nowotworowe.

Plamienia a pigułka hormonalna

Jeśli plamienia są skąpe i brązowe, są one charakterystycznym objawem związanym z antykoncepcją hormonalną. Występują zwłaszcza podczas pierwszych 90 dni jej stosowania lub w czasie zmiany środków antykoncepcyjnych na nowe. Jeśli nie trwają dłużej niż pół roku i nie zaobserwowałaś ich nasilenia, jest to naturalny sygnał, że Twój organizm oswaja się z pigułkami hormonalnymi.

Gdybyś jednak zauważyła, że czas ich trwania przekracza 6 miesięcy, albo że się nasilają – zasięgnij pomocy swojego ginekologa. Lekarz zleci zmianę preparatu i zastąpi go innym. Niewielka wydzielina z pochwy pojawi się też, kiedy zapomnisz o przyjęciu codziennej dawki hormonów. Jest to wówczas skutek nagłego spadku poziomu hormonów zewnętrznych w Twoim organizmie.

Klimakterium i menopauza a plamienia międzymiesiączkowe

Jeśli właśnie skończyłaś czterdziestkę i zauważyłaś niepokojące plamienia – pewnie oznacza to początek klimakterium i wynika z niższej produkcji progesteronu. Zazwyczaj występują one przed miesiączką lub po, skutkując przedłużaniem krwawienia. Wydzielina z pochwy zabarwiona krwią, często towarzysza pierwszemu okresowi menopauzy, również jest naturalnym objawem zmian zachodzących w organizmie. Gdyby jednak utrzymywała się dłużej niż przez rok od ostatniej, regularnej miesiączki, należy zwrócić się o pomoc do swojego ginekologa. Wtedy może być to symptom wielu poważnych schorzeń, np. mięśniaka macicy, polipa szyjki macicy czy nowotworu trzonu macicy.

Pamiętaj, że zawsze warto zwrócić się do ginekologa by ustalił podłoże plamień. Tylko specjalista może rozwiać wszystkie Twoje wątpliwości dotyczące ich pochodzenia. Uspokoi Cię lub zaleci właściwą metodę leczenia, która szybko zastosowana, z pewnością przyniesie skuteczne efekty. To na co powinnyśmy zwracać szczególną uwagę, to nawet nieznaczne krwawienia w czasie ciąży. Choć na ogół ich przyczyny nie są poważne i wiążą się m.in. ze zmianami hormonalnymi w organizmie przyszłej matki czy zwykłym przemęczeniem.

Czasem też jest to alarm ze strony organizmu, że ciąża zagrożona jest poronieniem. Dlatego w takich przypadkach niezwłocznie umów się na wizytę do ginekologa, prowadzącego ciążę. Tylko on w profesjonalny sposób zadba o zdrowie Twoje i Twojego nienarodzonego dziecka.

Dowiedz się, czy już niedługo zostaniesz mamą!

Już od momentu zapłodnienia, w ciele kobiety zaczynają zachodzić znaczące zmiany fizyczne i psychiczne. Odpowiedzialne za ten stan są oczywiście hormony związane z ciążą. Estrogeny odpowiadają za powiększenie rozmiaru macicy, rozwój kanalików mlekowych, huśtawkę nastrojów oraz instynkt macierzyński. Pierwsze objawy ciąży zwykle bywają zignorowane przez kobiety, ponieważ łudząco przypominają zatrucie pokarmowe oraz pierwsze symptomy przeziębienia. Jak prawidłowo rozpoznać ciążę i zyskać pewność, że będziesz mamą?

Kiedy pojawiają się pierwsze objawy ciąży?

Być może nie raz zastanawiałaś się, po jakim od zapłodnienia możesz spodziewać się objawów ciąży. Czy o Twoim wyjątkowym stanie poinformuje Cię intuicja, a może rozsądniej będzie wykonać test ciążowy? Pierwsze objawy ciąży mylone bywają z grypą żołądkową, zmianami hormonalnymi oraz zakażeniem dróg moczowych, infekcją, a nawet z głęboką depresją! Niektóre kobiety twierdzą, że czują się inaczej już od momentu poczęcia.

Z kolei te z nieregularną miesiączką, swój odmienny stan odkryją znacznie później. Zdarzają się również wśród kobiet przypadki, gdy pacjentka dowiaduje się o ciąży dopiero przy porodzie w szpitalu. Najczęściej typowych, wczesnych objawów ciąży możesz oczekiwać już kilka tygodni od zapłodnienia. Ich nasilenie zapewne nastąpi pod koniec pierwszego trymestru, czyli około 9-12 tygodnia ciąży.

Pierwsze dni ciąży – objawy

Objawy ciąży w pierwszych dniach bywają trudne do rozpoznania, o ile w ogóle wystąpią. W organizmie kobiety wzrasta poziom estrogenu i progesteronu, a wydzielina z pochwy staje się rzadka i ciągnąca. Jest to związane z następującym pogrubianiem ścianek pochwy.

Objawem ciąży w pierwszych dniach jej trwania bywa także skąpe krwawienie, nazywane plamieniem. Powoduje je zagnieżdżanie się zapłodnionej komórki jajowej w macicy. Implantacji towarzyszy huśtawka nastrojów, skurcze okolicy brzucha oraz bolesność piersi.

Ale to są właśnie objawy interpretowane przez wiele kobiet jako typowa miesiączka. W pierwszym tygodniu jej ciąży objawy nie są szczególnie wyraźne, dlatego większość pań o swoim błogosławionym stanie dowiaduje się dopiero, gdy nie pojawia się kolejna miesiączka albo… dopiero po wykonaniu testu ciążowego.

Objawy ciąży w pierwszym miesiącu

To właśnie brak kolejnego krwawienia miesiączkowego jest jednym z podręcznikowych objawów ciąży. Pamiętaj jednak, że nie jest to stała dla każdego organizmu zasada i w czasie pierwszego trymestru krwawienie może występować normalnie.

Wczesnymi objawami ciąży są także wymioty i nudności pojawiające się zwykle w godzinach porannych. Niestety, nie wynalezione jeszcze skutecznej metody aby złagodzić tę dolegliwość, trzeba po prostu uzbroić się w cierpliwość. Na szczęście miną samoistnie.

U ciężarnej kobiety niezwykle wrażliwy węch stanie się niezwykle wrażliwy, a niektóre zapachy, np.: intensywny aromat perfum czy kosmetyków, mogą wywoływać mdłości. Wiele pań uskarża się także na metaliczny posmak w ustach oraz bardzo częste oddawanie moczu. Typowym objawem ciąży są również jedzeniowe zachcianki, oraz pobudzony i zmienny apetyt wynikające ze zmian hormonalnych. Swoistym objawem ciąży w pierwszych tygodniach bywa także przewlekłe zmęczenie oraz senność.

Osobliwą ciekawostką na liście wczesnych objawów ciąży jest również… grzybica pochwy. Przyczynę infekcji stanowi zazwyczaj osłabiony układ immunologiczny, a także przekrwienie śluzówki pochwy. U kobiety w stanie błogosławionym zachodzą intensywne zmiany hormonalne, co może wpłynąć na pojawienie się zaparć, bólu pleców oraz częstych migren. Wszelkie niepokojące objawy należy skonsultować z lekarzem ginekologiem.

Pamiętaj, że u każdej kobiety okres dziewięciu miesięcy ciąży i oczekiwania na pojawienie się dziecka jest niezwykle indywidualny. U części kobiet występują wszystkie powyżej wymienione objawy, u innych żaden albo tylko niektóre z nich. Warto wiedzieć, że wczesne symptomy ciąży są ściśle związane z tym, co dzieje z ciałem przed i podczas okresu.

Uważnie obserwuj swoje ciało… Być może już niebawem będziesz mamą, a nawet nie sądziłaś, że jesteś w ciąży.

Kiedy powinno się ją wykonać i jakie korzyści z niej płyną?

Co to jest fototerapia?

Fototerapia, inaczej światłolecznictwo czy światłoterapia, to wykorzystywanie światła (zarówno słonecznego lub różnego rodzaju sztucznego) w celach leczniczych. Ma ona wspomóc leczenie dolegliwości fizycznych bądź psychicznych, w tym np.: depresji sezonowych, które występują powszechnie w okresie jesienno-zimowym.

Rodzaje fototerapii

W zależności od rozpoznania i diagnozy potrzeb pacjenta, fototerapię można przeprowadzić przy użyciu światła naturalnego (jest to tzw. helioterapia) lub światła sztucznego.

Helioterapia polega na korzystaniu z dobrodziejstw naturalnych promieni słonecznych, które korzystnie działają na wiele układów organizmu. W jego naturalnej formie jednak ograniczają je warunki atmosferyczne i pory roku.

Światło sztuczne pochodzące z lamp nie zawiera natomiast szkodliwego promieniowania UV, które występuje w świetle naturalnym, jednak do celów terapeutycznych należy odpowiednio dobrać jego rodzaj.

Przebieg fototerapii

Zabieg fototerapii polega na wystawieniu organizmu pacjenta na działanie światła. Pacjent siedzi w pobliżu zapalonej lampy, czytając książkę lub rozwiązując krzyżówkę. Co jakiś czas powinien spoglądać jednak w jej światło. Czas trwania zabiegów fototerapii i ich regularność wykonywania należy ustalić z lekarzem.

Wskazania do fototerapii

Fototerapię stosuje się w leczeniu:

• zaburzeń depresyjnych (głównie sezonowych zaburzeń nastroju)
• łuszczycy i innych zmian skórnych
• krzywicy u dzieci
• osteomalacji, czyli zespole rozmiękania kości u dorosłych
• żółtaczki u noworodków. Takie zabiegi wykonuje się przy pomocy promieni ultrafioletowych.
• zaburzeń snu takich jak bezsenność czy jet lag

Światło ma również bardzo dobry wpływ na osoby starsze lub takie, które rzadko wychodzą z domu.

Dodatkowo, fototerapię w kosmetologii wykorzystuje się m.in. w zabiegach foto odmładzania skóry, zwalczania cellulitu, trądziku pospolitego i stanów zapalnych skóry.

Przeciwwskazania do fototerapii

Przed rozpoczęciem fototerapii należy skonsultować się z lekarzem specjalistą, gdyż może okazać się, że przeciwwskazaniem do leczenia światłem są:

• Delikatna skóra, szczególnie wrażliwa na światło, np. z występującym rumieniem,
  zażywanie leków zwiększających wrażliwość na światło. Działają tak niektóre antybiotyki, leki przeciwzapalne, lub środki z zawartością dziurawca,
• wada wzroku, która powoduje podatność oczu na uszkodzenia światłem,
• przebyty nowotwór skóry.

Jak się przygotować do fototerapii?

Możliwym jest przeprowadzenie zabiegu fototerapii w warunkach domowych. Wcześniej jednak należy skonsultować się z lekarzem, który określi ewentualne przeciwwskazania i udzieli wskazówek. Doradzi również odpowiedni światła do zastosowania w terapii. Pozwoli tp na wybór właściwej lampy spośród tych dostępnych w bogatej ofercie sklepów medycznych. Do leczenia światłem nie trzeba się specjalnie przygotować, wymaga ona jednak przestrzegania długości trwania i regularności sesji.

Korzyści wynikające z zastosowania fototerapii

Melatonina to hormon odpowiadający za wysokojakościowy sen. Podwyższony poziom melatoniny w stanach depresji może odgrywać bardzo dużą rolę. Jako że ten hormon produkowany jest głównie w ciemnościach, światło pomaga w zmniejszeniu jego ilości w organizmie.

Terapia światłem najprawdopodobniej nie wyleczy nas całkowicie depresji czy innych zaburzeń, może jednak zredukować ich objawy oraz podnieść poziom energii i wspomóc inną metodę terapii.

Na czym polega i kiedy powinno się ją wykonać?

Farmakoterapia jest jedną z najczęstszych metod leczenia stosowanych w celu eliminowaniu chorób lub łagodzenia ich objawów.

Rodzaje farmakoterapii

Należą do nich m.in.:

Farmakoterapia stomatologiczna – stanowi grupę medykamentów przeznaczonych leczenia zębów i schorzeń jamy ustnej.

Farmakoterapia uzależnień –są to leki stosowane w terapii nałogów narkotykowych. Nie są uzależniające i posiadają niewiele skutków ubocznych. Ich zadaniem jest łagodzenie objawów odstawiennych środków odurzających. W przypadku uzależnienia od alkoholu, farmakoterapia oparta jest na podawaniu leków wydłużających okres abstynencji oraz zmniejszających ilość spożywanego alkoholu.

Farmakoterapia wykorzystywana w psychiatrii i neurologii – z biologicznego punktu widzenia za objawy chorób oraz różnorakich zaburzeń psychicznych odpowiedzialna jest nieprawidłowa w komunikacja pomiędzy neuronami. Celem zastosowania leków z tej grupy jest zatem przywrócenie równowagi chemicznej mózgu. Leczenie chorób psychicznych dzielone jest na trzy etapy: aktywnej terapii, utrwalenia poprawy oraz profilaktyki przeciw nawrotom.

Farmakoterapia depresji jest niewątpliwie trudna i długotrwała, a poprawa w funkcjonowaniu organizmu może następować nierównomiernie. Dlatego, oprócz terapii lekowej powinno się odbywać jednocześnie z regularnymi spotkaniami ze specjalistą. W trakcie takich rozmów lekarz udziela pacjentowi szczegółowych informacji na temat choroby, a także wymienia korzyści związane ze stosowaniem przepisanych medykamentów.

Farmakoterapia bólu, czyli leczenie przeciwbólowe. Stanowi ono integralną część terapii nowotworowej, której celem jest zapobieganie destrukcyjnemu wpływowi przewlekłego cierpienia na tryb życia nie tylko chorego, ale również jego rodziny.

Jak przebiega farmakoterapia?

Farmakoterapia jest jedną z prostszych metod leczenia i nie wymaga większego wysiłku od pacjenta. Należy jedynie ściśle przestrzegać zalecanych dawek oraz godzin przyjmowania leków. Wskazane są także okresowe badania, które pozwalają ocenić postępy terapii lub zasugerować zmianę leków.

W przypadku terapii uzależnień oraz chorób o podłożu psychicznym, poza farmakoterapią konieczne jest także zastosowanie równoczesnej terapii behawioralnej i psychoterapia.

Wybrane wskazania do farmakoterapii

• Nadciśnienie tętnicze
• Anoreksja, otyłość I inne zaburzenia odżywiania
• Choroby i zaburzenia psychiczne
• Zaburzenia neurologiczne m.in. migreny
• Choroby nowotworowe, choroby wewnętrzne
• Menopauza
• Uzależnienia, m.in. alkoholizm, narkomania
• Alergie, astma, choroby układu oddechowego

Przeciwwskazania do przeprowadzenia farmakoterapii

• Ryzyko interakcji z innymi przyjmowanymi lekami
• Choroby nerek, choroby wątroby
• Nadwrażliwość na któryś ze składników leków
• Zaburzenia układu krzepnięcia
• Okres ciąży i karmienia może również stanowić przeciwwskazanie do stosowania niektórych leków, dlatego przed użyciem preparatów medycznych konieczna jest konsultacja z lekarzem.

Jak przygotować się do farmakoterapii?

Zanim pacjent rozpocznie leczenie, zwykle zostają zlecone odpowiednie badania, które ułatwiają rozpoznanie choroby oraz ocenę ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Po wykluczeniu ewentualnych przeciwwskazań lekarz prowadzący ustala dawkowanie leków. Najczęściej są to tabletki lub kapsułki.

Farmakoterapia, w zależności od rodzaju zdiagnozowanej choroby, zwykle przebiega w domu pacjenta. Jedynie w przypadku poważniejszych dolegliwości konieczna bywa hospitalizacja lub inny stały nadzór opiekuna medycznego.

Farmakoterapia i płynące z niej korzyści

O efektach i skuteczności kuracji często decyduje wytrwałość samego pacjenta. Dlatego niezwykle istotne jest, aby ściśle stosował się do zaleceń wydanych przez lekarza prowadzącego.

Wytrwałość i konsekwencja w przyjmowaniu leków pozwolą uniknąć ewentualnych nawrotów choroby. W farmakoterapii stosowane są obecnie leki nowej generacji, które w nieinwazyjny i bezbolesny sposób ułatwiają trwały powrót do zdrowia.